| ერთიანი საქართველოს მეფე 1411-1442 წლებში. კონსტანტინე ჳ-სა და ნათია ამირეჯიბის ძე. წარმატებით მოიგერია ”შავბატკნიან” თურქმანთა რამდენიმე შემოსევა. ცდილობდა თემურლენგისგან აოხრებული ქვეყნის აღდგენას. აშენებდა ტაძრებს (მათ შორის უმნიშვნელოვანესი იყო სვეტიცხოვლის აღდგენა-მოკაზმვა 1425-30წწ.), ასახლებდა დაცარიელებულ სოფლებს. მის დროს 1414 წელს ოდიშისა და აფხაზეთის მთავრები წაეკიდნენ ერთმანეთს, ალექსანდრე დასავლეთ საქართველოში გადავიდა და წესრიგი აღადგინა. 1415 წელს მას მოუხდა ბრძოლა განმდგარი სამცხის მთავარის ივანე ჯაყელის წინააღნდეგ, კოხტასთავთან მომხდარ ბრძოლაში მეფე მთავარი დაამარცხა და ტყვედაც იგდო, თუმცა შეიწყნარა და კვლავ ”მორჩილ მთავრად” დაადგინა. 1431-1432 წლებში ბეშქენ ორბელიანისა და ქუცნა ამირეჯიბის დახმარებით ალექსანდრემ საქარტველოს შემოუერთა ყარაბახი და ლორეს ოლქი. 1442 წელს ალექსანდრე დიდი მეფობიდან გადადგა და ბერად აღიკვეცა.
|
